ensonhaber.com
Oldukca Güzel Hareketler Bunlar’ ile ünlenen Zeynep Koçak,
uzun süredir ekranlarda yok.
Artık toplumsal medya paylaşımları ve sık sık değişen imajıyla
gündeme gelen oyuncu Zeynep Koçak,
bir süredir savaşım etmiş olduğu hastalığını ilk kez paylaştı. Samimiyetle içini
döken Koçak, yaşamış olduğu zorlukları tek tek söyledi
İşte Zeynep Koçak’ın paylaşımı:
“Her insana merhaba 🙂 Gossip bilir gri fonun raconu
ayrılık haberi vermektir fakat ben isyan edeceğim birazcık 🙂
“23 senedir derealizasyonla uğraşıyorum”
Ben ortalama 23 senedir derealizasyon adında olan, kısaca
gerçeklik algısının yitirilmesi olarak özetleyebileceğim, normalde 15’er
dakikalık ataklar halinde olan fakat bende atipik bir versiyonu mevcut oduğu için
23 senedir aralıksız 7/24 her gün yaşadığım ve gerçek duymak iyi mi bir şey
artık unutalı oldukca olduğu bir rahatsızlıkla uğraşıyorum.
Maalesef tedavisi olmayan bu rahatsızlıkla birlikte üstüne
anksiyete, ürkü atak şeklinde rahatsızlıklar eklenince emin olun her şey yolunda
gitse bile ilerlemek oldukca zor oluyor.
Bir de bunun üstüne ufak esnaftan sonrasında yazdığım onlarca
işim istisnasız kabul olması durumunda ya sözleşmeden dönmesi ya sözleşmenin
iptali ya da çekilmesine karşın yayınlanmadığı bir 9 yıl geçirdim.
“Hep aynı cümle”
Bana 9 yıl ilkin ne olursa olsun her şey yoluna girecek diyen
dostlarım akrabalarım 9 yıl sonrasında hala aynı cümleleri kuruyor. Bu süre zarfında
yazmaya aşık olduğum için tüm fena sonuçlanan işlerden sonrasında maksimum yedi gün
depresyona girip sonrasında dayanamayıp yeniden bir şeyler üretmeye devam ettim.
“Mobbingler ve tacizler yaşadım”
Bu süre zarfında bana bir kısmın fanları tarafınca meydana getirilen
linçler, emek harcama dostlarım tarafınca meydana getirilen mobbingler, yönetmenler
yapımcılar tarafınca meydana getirilen tacizler, en yakınlarımdan yediğim kazıklar falan
bunlardan bahsetmeyeceğim bile.
Her şeye karşın kendime olan inancımı asla kaybetmedim.
Yoksa bu kadar projeyi üretemezdim. Dışarıdan iyi mi gözükürsem gözükeyim,
gerçekte devamlı ayağa kalkmaya çalışıyorum… Bir çok dostum hastalığımı
bilmez şu sebeple yapabilecekleri hiçbir şey yok ya da yaşadığım travmaları bilmez
anlatamadığım için.
“9 yıl yokuş aşağı”
Şu an kendime olan güvenimi kaybetmesem de geleceği
düşündüğüm an inanılmaz bir korku ve dehşet yaşıyorum. Bugün olduğu şeklinde.
Bundan dolayı 9 yıl yokuş aşağı yürüyünce insan ister istemez güzel şeyleri
hak etmediğini düşünüyor.
“Bana üzülün mü isterim?”
Esasen geleceğimi düşündüğümde bu yüzden dehşete
kapılıyorum. Normalde aciz gözükmeyi asla sevmem, kısaca beni tanımayan insanlara.
Kime ne kısaca ben ne yaşıyorum? Niye paylaşıyorum? Ne yapıyorum kendimi mi
acındırıyorum? Bana üzülün mü isterim? Hiçbiri değil yalnız tüm bunların
buraya yazabilecek kadar düzgüsel şeyler bulunduğunu hissetmeye ihtiyacım var.
Başarısızlığın, üzülmenin, depresyonun, hastalığından
bahsetmenin, ağlamanın, ara sıra pes etmenin düzgüsel bişi bulunduğunu düşünmeye
ihtiyacım var.
“İşime
aşığım”
Ben bugün böyleyim, yarın gene ayağa kalkarım. Bundan dolayı işime
aşığım, üretmeden duramam ve her yazdığım şeyden sonrasında hissettiğim o
heyecandan da vazgeçemem. Fakat bugün kötüyüm be… “
